+

Bezinning

In elke cultuur geeft bezinning over en afscheid van het leven haar eigen plek. Maar de maatschappij verandert ook voortdurend. Culturen en religies smelten samen waarmee inzichten en mogelijkheden op het gebied van afscheid nemen en spiritualiteit veranderen. Dit heeft gevolgen voor de gebouwen die hierin voorzien. Kerken, crematoria en begraafplaatsen, maar ook stiltecentra in bijvoorbeeld ziekenhuizen, moeten respectvol aansluiten op de persoonlijke verwezenlijking van de verschillende wensen die er zijn, passend binnen de betreffende culturele waarden, zodat iedereen - ongeacht culturele en religieuze achtergrond - op eigen manier een moment van rust en bezinning kan vinden.

Onze ontwerpen voorzien met veel respect voor cultuur en religie in een sterke behoefte aan reflectie, bezinning en contemplatie

Kerken

Kerken zijn bijzondere gebouwen met een unieke maatschappelijke positie. Samen met de kerkgemeenschap zoeken we de essentie en dat vertalen we in dat ene, unieke gebouw. Een gebouw gericht op ontmoeting en beleving. Een gebouw dat het juiste gevoel oproept.

De beleving van een kerk hangt samen met de specifieke gebeurtenissen die erin plaatsvinden en met de reflectie van de kerkgemeenschap op haar maatschappelijke rol, haar missie, haar geschiedenis. Vaak gaan verschillende kerkgemeenschappen samen verder, waarbij elk zijn eigen identiteit inbrengt. Die inbreng vertalen wij naar een aangepast gebouw dat meer is dan het gebouw dat het vervangt. Het eindresultaat is een gebouw dat een extra dimensie biedt voor het vervullen van de rol van de kerkgemeenschap.

Stiltecentrum

In een stiltecentrum kom je met rust, meditatie of gebed tot jezelf, met je eigen gedachten en gevoelens. Een stiltecentrum is altijd en voor iedereen open, welke kijk op het leven je ook hebt. Hier kun je, vanuit je eigen opvatting of geloof invulling geven aan je eigen spiritualiteit. Zeker in een ziekenhuis voorziet een stilteruimte in een sterke behoefte aan reflectie, bezinning en contemplatie. Een diepe behoefte waarin we in onze ontwerpen met respect voorzien.

Uitvaartcentrum

De uitvaartbranche heeft een nieuwe opgave. Minder eenduidig en veel complexer dan die van de laatste decennia van de vorige eeuw. Toen was de vraag relatief homogeen en de opgave vooral kwantitatief: voorzie in de eerste plaats in de groeiende behoefte en capaciteit voor uitvaarten. Tegelijkertijd vinden er geleidelijke veranderingen in de maatschappij plaats die ook de vraag aan de uitvaartbranche kwalitatief verandert. Het taboe rond ziekte en dood verdwijnt langzaam. Het afscheid van het leven krijgt daardoor een andere plaats en vindt in relatief grotere openheid plaats. Daarnaast komt het individu meer centraal te staan. En dat leidt weer tot een grotere verscheidenheid aan persoonlijke wensen. Tegenwoordig is het uitvaartcentrum een gebouw dat middenin de maatschappij staat, alles kan dragen, maar nooit dwingt.

Crematorium

Iedere dag worden er mensen gecremeerd, maar voor nabestaanden is het een unieke en emotionele gebeurtenis. Een gebeurtenis die de tijd even stil zet en waaraan men in eigen kring, op eigen wijze en volgens eigen gebruiken en rituelen aandacht wil besteden. Net als de uitvaartcentra moeten ook crematoria zien te beantwoorden aan de wensen die onze multiculturele samenleving stelt aan rouwen en de dood. Een goed crematorium benadrukt de uniciteit van de gebeurtenis. Het biedt ruimte voor de emoties, ondersteunt nieuwe gebruiken en ceremonies en draagt te allen tijde bij aan de goede herinnering van de nabestaanden.

In de afgelopen jaren heeft EGM architecten een aantal vernieuwende crematoria opgeleverd. Toonaangevende voorbeelden zijn De Essenhof in Dordrecht en De Rusthof in Amersfoort. Bij De Essenhof is tegelijkertijd een forse stap vooruit gezet in de toepassing van duurzame energiemodellen, die momenteel hoogst actueel zijn. Onze kennis van deze maatschappelijk verankerde bedrijfstak ontwikkelden wij verder door de studieontwerpen voor de crematoria voor Nieuw Vennep en Gorinchem. Ons document 'Landschappen voor de dood' gaat over de stedelijke en landschappelijke verknoping van een architectonisch concept met een hoge functionele gebruikswaarde.