Volkskrant recensie Erasmus MC

Architectuurcriticus Kirsten Hannema beloont het nieuwe ziekenhuis met 4 (uit 5) sterren

Omring een patiënt met natuur en licht en hij zal sneller herstellen. Het ingrijpend verbouwde Erasmus MC in Rotterdam, dat vandaag wordt geopend, is in álles een healing environment.

Volkskrant, 7 september 2018

 

 

Het Erasmus Universitair Medisch Centrum Rotterdam (Erasmus MC), op 6 september door koning Willem-Alexander geopend, is geen traditioneel ziekenhuis. Niet voor niets is dat woord uit de naam gehaald. Op de plek van het oude – deels gesloopte – Dijkzigtziekenhuis, aansluitend op de bekende witte toren van de medische faculteit en het naastgelegen Sophia Kinderziekenhuis, bouwde EGM architecten een kleine stad met frisse straten, groene binnenpleinen en een passage waardoor je het Museumpark inloopt.

 

Het gedurfde idee om een paradijselijk heuvellandschap op een ziekenhuis te bouwen, compleet met appel- en notenbomen, mispel en lavendel, 6.000 vierkante meter groot (meer dan een voetbalveld) komt voort uit een onderzoek van de Amerikaanse hoogleraar Roger Ulrich uit 1984. Hij vergeleek twee patiëntengroepen die herstelden van een galblaasoperatie; de eerste keek uit op een natuurrijke omgeving, de tweede op een stenen muur. Wat bleek? De groep met het groene panorama werd eerder uit het ziekenhuis ontslagen, gebruikte minder pijnstillers en was positiever gestemd. Healing environment noemde Ulrich dit fenomeen, dat in de jaren negentig overwaaide naar Nederland en de basis vormt voor de nieuwbouw van het Erasmus MC.

 

EGM architecten heeft de ruimtelijke organisatie van het ziekenhuis slim gecombineerd met daglichtvoorziening. De centrale passage die de nieuwbouw verbindt met het bestaande Sophia Kinderziekenhuis en de hoogbouw van de medische faculteit, vormt niet alleen de logistieke ruggengraat van het complex, maar is met zijn glazen dak ook de centrale lichtbron.

 

Een interieur met hout in plaats van kunststof of staal helpt bij het creëren van een minder klinische sfeer. In de openbare ruimten zie je houten banken, maar in patiëntenkamers leek dat vanwege de strikte hygiënische eisen onmogelijk. Maar door een zeer gladde houtsoort te kiezen, het aantal naden tot een minimum te beperken, en het materiaal te voorzien van een speciale lak die bestand is tegen desinfectie met alcohol, hebben de architecten het voor elkaar gekregen: kamers met houten kozijnen.

 

De volledige recensie is via de link hiernaast te lezen.